(396.1) 36:0.1 ŻYCIE nie powstaje samoistnie. Życie tworzone jest zgodnie z planami formułowanymi przez (nie objawionych) Architektów Istot i pojawia się na zamieszkałych planetach albo przez bezpośrednie jego sprowadzenie, albo w rezultacie działalności Nosicieli Życia z wszechświatów lokalnych. Nosiciele ci należą do najbardziej interesujących i wszechstronnych Synów z całej ich różnorodnej, wszechświatowej rodziny. Powierzono im planowanie i dostarczanie na sfery planetarne życia w formie istot stworzonych. Po zasadzeniu życia na nowych światach, pozostają na nich przez dłuższy czas, żeby to życie wspomagać i rozwijać.
(396.2) 36:1.1 Chociaż Nosiciele Życia należą do rodziny Boskiego synostwa, są oni specyficznym i odrębnym typem wszechświatowych Synów, stanowią jedyną grupę inteligentnego życia we wszechświecie lokalnym, w którego stwarzaniu biorą udział władcy superwszechświata. Nosiciele Życia są potomstwem trzech istniejących wcześniej osobowości: Syna Stwórcy, Matki Ducha Wszechświata i wyznaczonego do tej funkcji jednego z trzech Pradawnych Czasu, którzy kierują przeznaczeniem danego superwszechświata. Pradawni Czasu, którzy sami mogą zarządzić likwidację inteligentnego życia, biorą udział w stwarzaniu Nosicieli Życia, którym powierza się zaprowadzenie materialnego życia na rozwijających się światach.
(396.3) 36:1.2 Mamy we wszechświecie Nebadon zapis o stworzeniu stu milionów Nosicieli Życia. Ten operatywny korpus istot szerzących życie nie jest grupą w pełni samorządną. Kierowani są przez trio, podejmujące decyzje o życiu, składające się z Gabriela, Ojca Melchizedeka i Nambii, pierwszego i pierworodnego Nosiciela Życia w Nebadonie. Jednak we wszystkich stadiach swej grupowej administracji są oni samorządni.
(396.4) 36:1.3 Nosiciele Życia dzielą się na trzy główne grupy: grupa pierwsza obejmuje starszych Nosicieli Życia, druga asystentów a trzecia opiekunów. Ten podział podstawowy dzieli się dodatkowo na dwanaście podgrup, specjalistów od różnych form, w jakich przejawia się życie. Podziału na te trzy grupy dokonali Melchizedecy, którzy w tym celu prowadzali testy na sferze stołecznej Nosicieli Życia. Od tamtego czasu Melchizedecy są blisko związani z Nosicielami Życia i zawsze im towarzyszą, kiedy ci idą zaprowadzić życie na nowej planecie.
(396.5) 36:1.4 Kiedy ewolucyjna planeta zostaje w końcu ustanowiona w światłości i życiu, Nosiciele Życia są organizowani w wyższe ciała opiniodawcze, mogące doradzać późniejszej administracji i pomagać w rozwoju świata oraz jego gloryfikowanych istot. W późniejszych, stabilnych epokach rozwijającego się wszechświata, Nosicielom Życia powierza się wiele nowych obowiązków.
(397.1) 36:2.1 Melchizedecy sprawują generalny nadzór nad czwartą grupą siedmiu sfer podstawowych, krążących na orbicie Salvingtonu. Te światy Nosicieli Życia określa się następująco:
(397.2) 36:2.2 1. Zarząd Nosicieli Życia.
(397.3) 36:2.3 2. Sfera planowania życia.
(397.4) 36:2.4 3. Sfera podtrzymania życia.
(397.5) 36:2.5 4. Sfera ewolucji życia.
(397.6) 36:2.6 5. Sfera życia związanego z umysłem.
(397.7) 36:2.7 6. Sfera umysłu i ducha w istotach żyjących.
(397.8) 36:2.8 7. Sfera życia nie objawionego.
(397.9) 36:2.9 Każda z tych sfer podstawowych otoczona jest przez sześć satelitów, gdzie koncentrują się stadia specjalne wszelkiej działalności Nosicieli Życia.
(397.10) 36:2.10 Pierwszy świat, sfera zarządu, wraz z sześcioma podległymi jej satelitami, poświęcona jest badaniom wszechświatowego życia — wszystkich znanych przejawów życia. Tutaj mieści się kolegium planowania życia, w którym pracują nauczyciele i doradcy z Uversy i z Havony a nawet z Raju. I mogę objawić, że siedem centralnych miejsc pobytu przybocznych umysłów-duchów znajduje się na tym świecie Nosicieli Życia.
(397.11) 36:2.11 Liczba dziesięć — system dziesiętny — jest cechą wszechświata fizycznego, ale nie duchowego. Domeny życia charakteryzują się trójką, siódemką i dwunastką bądź wielokrotnościami i kombinacjami tych podstawowych liczb. Istnieją trzy podstawowe i zasadniczo odmienne plany życia, według porządku trzech Rajskich Źródeł i Centrów, a we wszechświecie Nebadon te trzy podstawowe formy życia rozdzielone są na trzy różne rodzaje planet. Zasadniczo, istnieje dwanaście oddzielnych, boskich idei przekazywalnego życia. Ta liczba dwanaście, razem z jej podziałami i wielokrotnościami, przewija się we wszystkich podstawowych formach życia, we wszystkich siedmiu superwszechświatach. Istnieje także siedem rodzajów kunsztownych projektów życiowych, zasadniczych porządków układów rozmnażających się materii ożywionej. W Orvontonie formy życiowe konfigurowane są dwunastoma nośnikami dziedziczności. Zróżnicowane porządki istot z wolą mają konfigurację złożoną z 12, 24, 48, 96, 192, 384 i 768 modułów. Na Urantii istnieje czterdzieści osiem modułów kontroli formy — określających cechy — w płciowych komórkach rozrodczych człowieka.
(397.12) 36:2.12 Drugi świat jest sferą projektów życia; tutaj wypracowuje się wszystkie nowe metody organizacji życia. Podczas gdy pierwowzorów projektów życia dostarcza Syn Stwórcy, wdrażanie tych planów powierzono Nosicielom Życia oraz ich towarzyszom. Kiedy zostają sformułowane ogólne plany życia dla nowego świata, są one transmitowane do sfery zarządu, gdzie są drobiazgowo badane przez najwyższą radę starszych Nosicieli Życia, przy współpracy korpusu doradzających Melchizedeków. Jeśli plany odbiegają od uprzednio zatwierdzonych wzorów, muszą być przedstawione Synowi Stwórcy i zatwierdzone przez niego. Szef Melchizedeków częstokroć reprezentuje Syna Stwórcy w takich deliberacjach.
(397.13) 36:2.13 Życie planetarne, chociaż podobne w wielu aspektach, jest również zróżnicowane na wiele sposobów na każdym ewolucyjnym świecie. Nawet w jednolitej serii życia, w jednej rodzinie światów, nie ma dokładnie takiego samego życia na jakichkolwiek dwu planetach; zawsze istnieje typ planetarny, ponieważ Nosiciele Życia nie ustają w swych wysiłkach doskonalenia podstawowych wzorów, oddanych im pod opiekę.
(398.1) 36:2.14 Istnieje ponad milion podstawowych czy kosmicznych wzorów chemicznych, które stanowią formy źródłowe oraz liczne podstawowe, funkcjonalne zróżnicowania przejawów życia. Pierwszy satelita sfery planowania życia jest domeną wszechświatowych fizyków i elektrochemików, którzy służą Nosicielom Życia jako techniczni asystenci, w ich pracy przechwytywania, organizowania i ukierunkowywania podstawowych jednostek energii, używanych do tworzenia materialnego nośnika przekazywania życia, tak zwanej plazmy zarodkowej.
(398.2) 36:2.15 Laboratoria planowania życia planetarnego znajdują się na drugim satelicie, okrążającym ten drugi świat. W tych laboratoriach Nosiciele Życia oraz wszyscy ich towarzysze współpracują z Melchizedekami, kiedy próbują zmodyfikować i ewentualnie udoskonalić życie, które ma być zaszczepione na planetach dziesiętnych Nebadonu. Życie, które teraz rozwija się na Urantii, było planowane i częściowo wypracowane na tym właśnie świecie, ponieważ Urantia jest planetą dziesiętną, światem życia eksperymentalnego. Na jednym świecie na dziesięć dopuszczalne jest większe odchylenie od standardowego planu życia, niż na innych (nie eksperymentalnych) światach.
(398.3) 36:2.16 Trzeci świat poświęcony jest podtrzymywaniu życia. Tutaj właśnie różne metody ochrony i zachowania życia są badane i wypracowywane przez asystentów i opiekunów z korpusu Nosicieli Życia. Plany życia, dla każdego nowego świata, przewidują zawsze stworzenie na początku komisji zachowania życia, złożonej z opiekunów specjalizujących się w mistrzowskim operowaniu podstawowymi formami życia. Na Urantii było dwudziestu czterech takich opiekunów w komisji, po dwóch dla każdego zasadniczego, albo macierzystego wzoru kunsztownej organizacji materiału życiowego. Na planetach takich jak wasza, najwyższa forma życia rozmnaża się przy pomocy zwoju niosącego życie, który posiada dwadzieścia cztery jednostki formy. (A skoro życie intelektualne wyrasta z tej formy i na jej fizycznym podłożu, pojawiają się też dwadzieścia cztery podstawowe rodzaje organizacji psychicznej).
(398.4) 36:2.17 Sfera czwarta i jej satelity poświęcone są generalnie badaniu ewolucji życia istot stworzonych a w szczególności ewolucyjnym okolicznościom poprzedzającym każdy poziom życia. Na ewolucyjnym świecie pierwotna plazma życia musi zawierać w sobie całkowity potencjał wszystkich przyszłych, rozwijających się odmian oraz wszystkich kolejnych ewolucyjnych zmian i modyfikacji. Zabezpieczenia, dokonane dla tak dalekosiężnych projektów metamorfozy życia, mogą spowodować pojawienie się wielu pozornie bezużytecznych form życia zwierzęcego i roślinnego. Takie produkty uboczne ewolucji planetarnej, spodziewane bądź nieprzewidziane, pojawiają się na scenie akcji jedynie po to, aby z niej zniknąć, jednak w tym długim procesie i poprzez ten proces przewija się nić mądrych i inteligentnych formuł oryginalnych twórców planetarnego planu życia i struktury gatunków. Różnorodne, uboczne produkty ewolucji biologicznej, są ogólnie biorąc niezbędne dla końcowego i pełnego funkcjonowania wyższych, inteligentnych form życia, pomimo tego, że od czasu do czasu może zapanować pozornie wielka dysharmonia w długich, wiodących wzwyż zmaganiach istot wyższych, aby zawładnąć niższymi formami życia, z których wiele czasami tak bardzo zakłóca spokój i wygodę rozwijającym się, obdarzonym wolą istotom.
(398.5) 36:2.18 Piąty świat zajmuje się wyłącznie życiem związanym z umysłem. Każdy jego satelita poświęcony jest badaniom pojedynczego stadium umysłu istoty stworzonej, w powiązaniu z życiem tej istoty. Umysł, tak jak go człowiek rozumie, jest wyposażeniem siedmiu przybocznych umysłów-duchów, nałożonym przez przedstawicieli Nieskończonego Ducha na nie uczące się, czy mechaniczne poziomy umysłu. Formy żywe różnorodnie reagują na tych przybocznych i na różne służby duchowe, działające we wszechświatach czasu i przestrzeni. Możliwość wywołania reakcji duchowej u istoty materialnej jest w pełni zależna od związanego z tą istotą wyposażenia umysłu, który z kolei nadawał kierunek biegowi ewolucji biologicznej tych właśnie istot śmiertelnych.
(399.1) 36:2.19 Szósty świat poświęcony jest korelacji umysłu i ducha, jak są one związane z formami i organizmami żywymi. Świat ten, oraz sześć światów krążących wokół niego, mieści szkoły koordynacji istot stworzonych, w których nauczyciele, tak z wszechświata centralnego jak i superwszechświata, współpracują z instruktorami z Nebadonu, prezentując te najwyższe poziomy, jakie istoty stworzone osiągnęły w czasie i przestrzeni.
(399.2) 36:2.20 Siódma sfera Nosicieli Życia poświęcona jest nie objawionym domenom ewolucyjnego życia istot stworzonych, jak jest ono związane z kosmiczną filozofią coraz szerszego urzeczywistniania się Istoty Najwyższej.
(399.3) 36:3.1 Życie nie pojawia się we wszechświatach spontanicznie; Nosiciele Życia muszą je inicjować na jałowych planetach. Są oni nosicielami, szerzycielami i opiekunami życia, które pojawia się na ewolucyjnych światach w przestrzeni. Wszelkie znane na Urantii klasy i formy życia powstały dzięki tym Synom, chociaż nie wszystkie formy życia planetarnego istnieją na Urantii.
(399.4) 36:3.2 Korpus Nosicieli Życia, wyznaczony do zaszczepienia życia na nowym świecie, składa się zazwyczaj ze stu starszych nosicieli, stu asystentów i tysiąca opiekunów. Nosiciele Życia, często, choć nie zawsze, przenoszą odpowiednią plazmę życia na nowy świat. Czasami, po przybyciu na przydzieloną im planetę, organizują formy życiowe zgodnie z zatwierdzonymi przedtem recepturami nowego eksperymentu w zaprowadzaniu życia. Taki był początek życia planetarnego na Urantii.
(399.5) 36:3.3 Kiedy przygotowane zostają wzory materialne, zgodnie z zatwierdzonymi recepturami, wtedy Nosiciele Życia katalizują martwy materiał, przekazują przez swoje osoby życiodajną iskrę duchową i obojętne formy natychmiast się stają materią żywą.
(399.6) 36:3.4 Życiodajna iskra — tajemnica życia — nie jest nadawana przez Nosicieli Życia a poprzez nich. Co prawda nadzorują oni te procesy, sami kształtują plazmę życia, ale to Matka Duch Wszechświata dostarcza podstawowego czynnika żywej plazmy. Ta iskra energii, która ożywia ciało i jest zapowiedzią umysłu, przybywa od Stwórczej Córki Nieskończonego Ducha.
(399.7) 36:3.5 Przy obdarzaniu życiem, Nosiciele Życia nie przekazują niczego ze swych natur osobistych, nawet na tych sferach, gdzie planowane są nowe porządki życia. W takim przypadku po prostu inicjują i przenoszą iskrę życia, zapoczątkowują wymagane obroty materii, zgodnie z fizycznymi, chemicznymi i elektrycznymi specyfikacjami zatwierdzonych planów i wzorów. Nosiciele Życia są żywymi obecnościami katalitycznymi, które poruszają, organizują i ożywiają obojętne skądinąd czynniki bytu materialnego.
(400.1) 36:3.6 Nosiciele Życia z korpusu planetarnego mają pewien czas na to, aby zainicjować życie na nowym świecie, w przybliżeniu pół miliona lat takiej planety. Na koniec tego okresu, co określają pewne osiągnięcia w rozwoju życia planetarnego, zaprzestają oni zaszczepiania i potem nie mogą już dodać nic nowego, czy uzupełniającego, do życia takiej planety.
(400.2) 36:3.7 W epokach upływających pomiędzy inicjacją życia a pojawieniem się istot ludzkich o statusie moralnym, Nosicielom Życia wolno oddziaływać na środowisko życiowe i skądinąd korzystne ukierunkowywać kurs ewolucji biologicznej. I robią to przez długi czas.
(400.3) 36:3.8 Gdy Nosiciele Życia, działający na nowym świecie, osiągną w końcu sukces polegający na wytworzeniu istoty obdarzonej wolą, z mocą decyzji etycznej i duchowego wyboru, wtedy ich praca jest skończona — są niepotrzebni; nie mogą dalej oddziaływać na rozwijające się życie. Od tego punktu ewolucja rzeczy żywych musi iść dalej, zgodnie z wyposażeniem dziedzicznej natury i tymi skłonnościami, które uprzednio nadane były planetarnym formułom i wzorom życia oraz w nich utrwalone. Nosiciele Życia nie mogą eksperymentować albo ingerować w wolę istoty; nie pozwala się im dominować nad istotami etycznymi czy arbitralnie na nie wpływać.
(400.4) 36:3.9 Gdy przybywa Książę Planetarny, Nosiciele Życia przygotowują się do odejścia, chociaż dwu starszych nosicieli i dwunastu opiekunów może się zgłosić, składając tymczasową przysięgę nieingerencji, do pozostania na planecie na czas nieokreślony, jako doradcy do spraw dalszego rozwoju i ochrony plazmy życia. Dwu Synów z tej klasy oraz dwunastu ich towarzyszy służy teraz na Urantii.
(400.5) 36:4.1 W każdym lokalnym systemie światów zamieszkałych, na obszarze całego Nebadonu, znajduje się pojedyncza sfera, na której Melchizedecy działają jako nosiciele życia. Takie światy mieszkalne znane są jako midsoniczne światy systemów a na każdym z nich materialnie zmodyfikowany Syn Melchizedek kojarzy się z wybraną Córką materialnej klasy synostwa. Matki Ewy takich światów midsonicznych wysyłane są z zarządu systemu, sprawującego jurysdykcję nad sferą, wybrane przez wyznaczonych Melchizedeków-nosicieli życia spośród licznych ochotniczek, które odpowiedziały na apel Władcy Systemu, wystosowany do Córek Materialnych z jego sfery.
(400.6) 36:4.2 Potomstwo Melchizedeka-nosiciela życia i Córki Materialnej zwane jest midsonitami. Melchizedek, ojciec takiego gatunku niebiańskich istot, opuszcza w końcu planetę, na której pełnił unikalne funkcje życiodajne a Matka Ewa tej, specjalnej klasy istot wszechświatowych, także odlatuje, gdy się pojawi siódme pokolenie planetarnego potomstwa. Kierownictwo takiego świata przechodzi wtedy na jej najstarszego syna.
(400.7) 36:4.3 Istoty midsoniczne żyją i działają na swych wspaniałych światach, jako istoty rozmnażające się, aż osiągną wiek tysiąca standardowych lat; po czym zostają transponowane przez transport seraficzny. Odtąd midsonici już się nie rozmnażają, gdyż technika dematerializacji, jaką przeszli przygotowując się do objęcia seraficznego, na zawsze pozbawia ich prerogatyw rozmnażania.
(400.8) 36:4.4 Trudno ustalić obecny status tych istot — śmiertelny czy nieśmiertelny — jak również nie mogą być one definitywnie zaklasyfikowane do istot ludzkich czy boskich. Istot tych nie zamieszkują Dostrajacze, stąd raczej nie są one nieśmiertelne. Jednak nie wydają się również być śmiertelne; żaden midsonita nie umarł. Wszyscy midsonici, jacy kiedykolwiek zrodzili się w Nebadonie, żyją do dziś i działają na swych rodzimych światach, na pewnej pośredniej sferze, albo na sferze midsonitów Salvingtonu, w grupie światów finalistów.
(401.1) 36:4.5 Salvingtońskie światy finalistów. Melchizedecy-nosiciele życia, jak również związane z nimi Matki Ewy, idą ze sfer midsonicznych do światów finalistów na orbicie Salvingtonu, gdzie ma się również gromadzić ich potomstwo.
(401.2) 36:4.6 W związku z tym należy wyjaśnić, że piąta grupa siedmiu światów podstawowych, okrążających Salvington, to są światy finalistów Nebadonu. Dzieci Melchizedekównosicieli życia i Córek Materialnych osiedlają się na siódmym świecie finalistów, na midsonicznej sferze Salvingtonu.
(401.3) 36:4.7 Satelity siedmiu podstawowych światów finalistów są miejscem spotkania tych osobowości, z superwszechświatów i z wszechświata centralnego, które wykonują swe zadania w Nebadonie. Podczas gdy wznoszący się śmiertelnicy poruszają się prawie zupełnie swobodnie na wszystkich światach kulturowych i sferach szkoleniowych 490 światów, tworzących Uniwersytet Melchizedeków, istnieją pewne szkoły specjalne i liczne strefy zastrzeżone, do których wstęp jest im wzbroniony. Odnosi się to zwłaszcza do czterdziestu dziewięciu sfer, będących pod jurysdykcją finalistów.
(401.4) 36:4.8 Przeznaczenie istot midsonicznych nie jest obecnie znane, wydaje się jednak, że osobowości te zbierają się na siódmym świecie finalistów, przygotowując się do pewnej przyszłej okoliczności w ewolucji wszechświata. Nasze dociekania, dotyczące ras midsonicznych, zawsze są odsyłane do finalistów a finaliści nigdy nie chcą mówić o przeznaczeniu swych podopiecznych. Pomimo, że nie jesteśmy pewni co do przyszłości midsonitów, wiemy, że każdy wszechświat lokalny w Orvontonie posiada coraz większy korpus tych tajemniczych istot. Melchizedecy-nosiciele życia wierzą, że ich midsoniczne dzieci będą pewnego dnia wyposażone przez Boga Ostatecznego w transcendentalnego i wiecznego ducha absoniczności.
(401.5) 36:5.1 To właśnie obecność siedmiu przybocznych umysłów-duchów, na światach prymitywnych, warunkuje kurs ewolucji organicznej; dlatego ewolucja jest celowa a nie przypadkowa. Przyboczni ci reprezentują tę funkcję służby umysłu Nieskończonego Ducha, która rozciąga się aż do niższych klas życia inteligentnego, dzięki działalności Matki Ducha wszechświata lokalnego. Przyboczni są dziećmi Matki Ducha Wszechświata i są wyrazem jej osobistej działalności na rzecz materialnych umysłów różnych domen. Gdziekolwiek i kiedykolwiek przejawia się umysł, tam w różny sposób działają te duchy.
(401.6) 36:5.2 Siedem przybocznych umysłów-duchów posiada nazwy, będące ekwiwalentami następujących określeń: intuicja, zrozumienie, odwaga, wiedza, rada, czczenie i mądrość. Te umysły-duchy ślą swój wpływ na wszystkie zamieszkałe światy, jako zróżnicowane impulsy; każdy z nich stara się pozyskać zdolność odbioru swoich przejawów działania zupełnie niezależnie od stopnia, w jakim jego koledzy mogą zostać przyjęci i znaleźć sposobność funkcjonowania.
(401.7) 36:5.3 Centralne umiejscowienia duchów przybocznych, na świecie zarządu Nosicieli Życia, ukazuje kierownictwu Nosicieli Życia rozciągłość i jakość funkcjonowania umysłu przybocznych na każdym świecie i w każdym danym organizmie żywym o statusie intelektualnym. Takie umiejscowienia życia-umysłu doskonale ukazują żywe funkcje umysłu w odniesieniu do pierwszych pięciu przybocznych. Jednak, co się tyczy szóstego i siódmego ducha przybocznego — ducha czczenia i mądrości — ich centralne umiejscowienia odnotowują jedynie funkcje jakościowe. Ilościowa działalność przybocznego czczenia i przybocznego mądrości rejestrowana jest w bezpośredniej obecności Boskiej Opiekunki na Salvingtonie i stanowi osobiste doświadczenie Matki Ducha Wszechświata.
(402.1) 36:5.4 Siedmiu przybocznych zawsze towarzyszy Nosicielom Życia, kiedy udają się oni na nową planetę, jednak umysłów-duchów nie można uznawać za byty, są raczej podobni do obwodów. Duchy siedmiu wszechświatowych przybocznych nie działają jako osobowości, w oderwaniu od wszechświatowej obecności Boskiej Opiekunki; faktycznie są one poziomem świadomości Boskiej Opiekunki i zawsze są podporządkowane działaniu i obecności ich stwórczej matki.
(402.2) 36:5.5 Trudno nam znaleźć słowa na właściwe określenie siedmiu przybocznych umysłów-duchów. Służą one niższym poziomom empirycznego umysłu i mogą być określone według porządku ewolucyjnych osiągnięć następująco:
(402.3) 36:5.6 1. Duch intuicji — szybkiej percepcji, prymitywne, materialne, wrodzone instynkty odruchowe, kierunkowe i inne wyposażenia samozachowawcze wszystkich stworzeń z umysłem; jest to jedyny przyboczny działający tak szeroko w niższych klasach życia zwierzęcego i jedyny mający szeroki, funkcjonalny kontakt z nie uczącymi się poziomami umysłu mechanicznego.
(402.4) 36:5.7 2. Duch zrozumienia — impuls koordynacji, spontaniczne i pozornie automatyczne kojarzenie idei. Jest to dar koordynowania nabytej wiedzy, zjawisko szybkiego rozumowania, błyskawicznego osądu i natychmiastowej decyzji.
(402.5) 36:5.8 3. Duch odwagi — wyposażenie wierności — w istotach osobowych podstawa zdobywania charakteru oraz intelektualne korzenie niezłomności moralnej i duchowego męstwa. Duch ten, gdy oświecony jest przez fakty oraz inspirowany prawdą, staje się tajemnicą bodźca ewolucyjnego wznoszenia się kanałami inteligentnego i sumiennego ukierunkowania osobowości.
(402.6) 36:5.9 4. Duch wiedzy — ciekawość — matka przygód i odkryć, duch nauki; przewodnik i wierny towarzysz duchów odwagi i rady; ten bodziec, który prowadzi dar odwagi na użyteczną i postępową drogę rozwoju.
(402.7) 36:5.10 5. Duch rady — bodziec społeczny, podstawa współpracy gatunku; zdolność istot z wolą do zestrojenia się ze swymi współbraćmi; u niższych istot źródło instynktu stadnego.
(402.8) 36:5.11 6. Duch czczenia — impuls religijny, pierwszy bodziec różnicujący, rozdzielający istoty z umysłem na dwie podstawowe klasy śmiertelnej egzystencji. Duch czczenia na zawsze odróżnia zwierzę z nim związane od pozbawionych duszy istot z wyposażeniem umysłowym. Czczenie jest cechą kandydata do duchowego wznoszenia się.
(402.9) 36:5.12 7. Duch mądrości — nieodłączne wszystkim istotom etycznym dążenie do uporządkowanego i stopniowego rozwoju ewolucyjnego. Jest to najwyższy z przybocznych, duchowy koordynator i wyraziciel pracy wszystkich innych duchów. Duch ten jest tajemnicą tego wrodzonego instynktu, u istot posiadających umysł, który inicjuje i podtrzymuje praktyczny i efektywny program wznoszącej się skali bytu; tego daru rzeczy żywych, który przyczynia się do ich niewytłumaczalnych zdolności przeżywania, a w przeżywaniu, do koordynacji całego ich przeszłego doświadczenia i obecnych możliwości, do wyzyskania całości wszystkiego, co każdy z pozostałych sześciu mentalnych opiekunów może zaktywizować w umyśle danego organizmu. Mądrość jest punktem kulminacyjnym funkcjonowania intelektualnego. Mądrość jest celem czysto mentalnej i moralnej egzystencji.
(403.1) 36:5.13 Przyboczne umysły-duchy nabierają doświadczenia, ale nigdy nie stają się osobowe. Rozwijają się w trakcie działania, a działanie pierwszych pięciu z nich w klasach zwierzęcych jest do pewnego stopnia konieczne do działania wszystkich siedmiu w formie intelektu ludzkiego. To właśnie, zwierzęce pokrewieństwo, sprawia, że przyboczni są bardziej życiowo efektywni w formie umysłu ludzkiego, zwierzęta są zatem do pewnego stopnia niezbędne tak dla intelektualnej jak i fizycznej ewolucji człowieka.
(403.2) 36:5.14 Przyboczne umysły Matki Ducha wszechświata lokalnego związane są z życiem istot o statusie inteligentnym, tak samo jak centra mocy i kontrolerzy fizyczni związani są z nieożywionymi siłami wszechświata. Pełnią one nieocenioną służbę na zamieszkałych światach, w obwodach umysłu i efektywnie współpracują z Nadrzędnymi Kontrolerami Fizycznymi, którzy służą także jako kontrolerzy i ukierunkowujący tych poziomów umysłu, które poprzedzają przybocznych, poziomów umysłu nie uczącego się albo mechanicznego.
(403.3) 36:5.15 Zanim żywy umysł będzie potrafił uczyć się z doświadczenia, pozostaje on domeną służby Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych. Umysł istoty stworzonej, zanim ta istota osiągnie zdolność rozpoznawania boskości i czczenia Bóstwa, stanowi wyłączną domenę duchów przybocznych. Wraz z pojawieniem się reakcji duchowych w intelekcie istoty stworzonej, takie stworzone umysły stają się superumysłowe, natychmiast zostają objęte obwodem duchowych procesów cyklicznych Matki Ducha wszechświata lokalnego.
(403.4) 36:5.16 Przyboczne umysły-duchy nie są w żaden sposób bezpośrednio związane ze zróżnicowaną i wysoce duchową działalnością ducha osobistej obecności Boskiej Opiekunki, Ducha Świętego światów zamieszkałych; jednak funkcjonalnie go poprzedzają i przygotowują zjawienie się tego właśnie ducha w ewolucyjnym człowieku. Przyboczni umożliwiają Matce Duchowi Wszechświata różnorodne kontakty z materialnymi, żywymi istotami wszechświata lokalnego i sprawowanie kontroli nad nimi, jednak nie znajdują oni oddźwięku w Istocie Najwyższej, kiedy działają na poziomach przedosobowych.
(403.5) 36:5.17 Nieduchowy umysł jest albo przejawem ducha-energii albo zjawiskiem energii fizycznej. Nawet umysł ludzki, umysł osobowy, nie ma wartości wiecznego życia w oderwaniu od utożsamiania się z duchem. Umysł jest obdarzeniem boskości, ale nie jest nieśmiertelny, kiedy działa bez wnikliwości duchowej i kiedy pozbawiony jest zdolności czczenia i pragnienia przetrwania.
(403.6) 36:6.1 Życie jest zarówno mechaniczne jak i witalistyczne — materialne i duchowe. Na Urantii, fizycy i chemicy zawsze będą robić postępy w zrozumieniu protoplazmatycznych form życia roślinnego i zwierzęcego, ale nigdy nie będą mogli wytworzyć żywych organizmów. Życie jest czymś odmiennym od wszelkich przejawów energii; nawet materialne życie istot fizycznych nie jest właściwością materii.
(403.7) 36:6.2 Rzeczy materialne mogą mieć niezależny byt, ale życie powstaje tylko od życia. Umysł może być wyprowadzony tylko z uprzednio istniejącego umysłu. Duch powstaje jedynie z duchowych protoplastów. Istota stworzona może wytwarzać formy życiowe, ale tylko stwórcza osobowość lub siła stwórcza dostarczyć może aktywizującej je iskry życia.
(404.1) 36:6.3 Nosiciele Życia mogą organizować formy materialne albo wzory fizyczne istot żywych, ale to Duch dostarcza początkowej iskry życia i obdarza te formy podstawą umysłu. Nawet formy żywe życia eksperymentalnego, jakie Nosiciele Życia organizują na swych salvingtońskich światach, zawsze pozbawione są możliwości rozmnażania. Kiedy receptury życia i wzory życiowe są poprawnie złożone i prawidłowo zorganizowane, obecność Nosicieli Życia wystarcza do zapoczątkowania życia, jednak wszystkie tak zapoczątkowane organizmy żywe są pozbawione dwu podstawowych atrybutów — wyposażenia umysłowego i zdolności rozmnażania się. Umysł zwierzęcy i umysł ludzki są darami Matki Ducha wszechświata lokalnego, funkcjonującego przez siedem przybocznych umysłów-duchów, podczas gdy zdolności rozrodcze istoty są specyficznym i osobistym dodatkiem Ducha Wszechświata do dziedzicznej plazmy życia, zapoczątkowanej przez Nosicieli Życia.
(404.2) 36:6.4 Gdy Nosiciele Życia zaplanują wzory życia, po tym, jak zorganizują systemy energii, musi pojawić się dodatkowy fenomen — „tchnienie życia”, które musi być dane formom nieożywionym. Synowie Boży mogą tworzyć formy życiowe, ale to Duch Boży prawdziwie daje iskrę życiową. A kiedy życie dane w ten sposób się zużyje, pozostające wtedy ciało materialne znów stanie się martwą materią. Kiedy nadane życie się wyczerpie, ciało wraca do łona wszechświata materialnego, skąd zostało zapożyczone przez Nosicieli Życia, aby służyło jako przejściowy wehikuł tego wyposażenia życiowego, które oni przekazali owemu widzialnemu połączeniu energii-materii.
(404.3) 36:6.5 Życie nadane przez Nosicieli Życia roślinom i zwierzętom nie wraca do Nosicieli Życia po śmierci rośliny czy zwierzęcia. Ulatujące życie takiej rzeczy żywej nie posiada ani tożsamości ani osobowości; nie może przetrwać śmierci indywidualnie. Podczas swej egzystencji, w czasie pobytu w ciele materialnym, doznało ono przemiany; doznało ewolucji energii i przetrwa jedynie jako część kosmicznych sił wszechświata; nie przetrwa jako indywidualne życie. Przetrwanie istot śmiertelnych opiera się wyłącznie na rozwoju nieśmiertelnej duszy w obrębie śmiertelnego umysłu.
(404.4) 36:6.6 Mówimy o życiu jako o „energii” i o „sile”, ale nie jest ono żadnym z tych pojęć. Siła-energia rozmaicie reaguje na grawitację, ale nie życie. Forma także nie reaguje na grawitację, stanowiąc tą konfigurację różnych energii, które już uprzednio wypełniły wszystkie zobowiązania reagowania na grawitację. Życie, jako takie, stanowi animację pewnego, kształtowanego przez formę, albo skądinąd wydzielonego systemu energii — materialnej, umysłowej czy duchowej.
(404.5) 36:6.7 Są pewne sprawy, związane z wypracowywaniem życia na planetach ewolucyjnych, które nie są dla nas zupełnie jasne. W pełni rozumiemy fizyczną organizację elektrochemicznych formuł, tworzonych przez Nosicieli Życia, ale niezupełnie rozumiemy naturę i źródło iskry aktywizującej życie. Wiemy, że życie płynie od Ojca przez Syna za pośrednictwem Ducha. Jest bardzo możliwe, że Duchy Nadrzędne są siedmiorakim korytem rzeki życia, wylewającej się na całe stworzenie. Nie rozumiemy jednak, w jaki sposób nadzorujący Duch Nadrzędny bierze udział w początkowym epizodzie nadania życia nowej planecie. Jesteśmy pewni, że Pradawni Czasu także mają pewien udział w zapoczątkowaniu życia na nowym świecie, ale zupełnie nie wiemy, jaka jest natura tego udziału. Wiemy, że Matka Duch Wszechświata ożywia martwe formy i daje takiej, zaktywizowanej plazmie, prerogatywy organicznego rozmnażania. Widzimy, że ci troje są poziomami Boga Siedmiorakiego i czasem zwani są Najwyższymi Stwórcami czasu i przestrzeni; ale skądinąd wiemy niewiele więcej o tych sprawach niż śmiertelnicy Urantii — po prostu ta idea tkwi w Ojcu, znajduje wyraz w Synu i życiową realizację w Duchu.
(405.1) 36:6.8 [Zredagowane przez Syna Vorondadeka, przebywającego na Urantii w charakterze obserwatora i działającego tak na żądanie Melchizedeka, szefa nadzorującego korpusu objawieniowego].